Nie wolno było płakać. Piekło Polek w niemieckich obozach. Film dokumentalny. Świadkowie Epoki

Film dokumentalny "Nie wolno było płakać" to historia Polek, które trafiły do niemieckich obozów koncentracyjnych. Aresztowane za działalność konspiracyjną - nierzadko całej rodziny, wysiedlone z dnia na dzień z własnych domów, wypędzane w 1944 roku z powstańczej Warszawy. Były kobietami, którym zabrano młodość, były dziewczynkami, którym skradziono dzieciństwo. Bohaterki filmu trafiły do KL Auschwitz-Birkenau, KL Bergen-Belsen,, KL Ravensbrück. Mówią jak wyglądało piekło z kobiecej perspektywy. Dziewczynki zamkniętej w obozie z matką, ale wyrwanej spod jej opieki. Matki, która każdego dnia drży o życie córki, bo wie, że nie może jej pomóc. Polek poddawanych eksperymentom pseudomedycznym i tych, którym przyszło rodzić w obozach. Byłe więźniarki obozów, które wystąpiły w filmie, przetrwały doświadczenia graniczne. Patrzyły na egzekucje swoich koleżanek, o ich być albo nie być decydował przypadek. Niektórych wypadków nie przewidziałby najlepszy scenarzysta. - W obozie nie wolno było płakać, jeśli płaczesz to już po tobie - mówi w filmie Alicja Kubecka, była więźniarka Ravensbrück. Na łzy mogły sobie pozwolić dopiero, gdy zostały wyzwolone przez aliantów. Zanim to nastąpiło, przeżyły jednak kolejny dramat: marsze śmierci. "Nie wolno było płakać" opowiada o sile kobiet, które były w piekle i je przetrwały.