Niedrzwica Duża Dwór Dłuskich

Doceniasz moje filmiki ? możesz postawić mi kawę wspierając kanał lub na Patronite :) https://patronite.pl/pawelzlublina OPIS Chcąc opowiedzieć historię dworu, cofnę się do XIV wieku kiedy to w roku 1362 pierwszy raz pojawia się nazwa wsi Niedźwice zapisywana także jako Niedrwicze, która należała do rycerskiego rodu Powałów ( herbu Ogończyk) . Wieś w roku 1453 posiadała już młyn a w połowie XV wieku posiadała już szkołę. Około roku 1470 terenami władał nijaki Niedrzwicki ( zapisywany w kronikach jako Niedrwicki vel Niedwiecki vel Niedrzwicki vel Niedrzwińśki ) jego kuzynem był poseł sandomierski Stanisław z Niedrzwicy, który był jednym z podpisujących słynny dokument z roku 1569 czyli unię polsko litewską. Kolejnymi właścicielami majątku byli kasztelan połaniecki Andrzej Niedźwic a następnie jego córka Barbara, która wychodząc za szlachcica Krzysztofa Stadnickiego zakończyła ponad 100 letnie panowanie rodu Niedrzwickich na włościach. W wiekach późniejszych majątek przechodzi do Rybczowskich ( którzy razem z rodem Górskich fundują pierwszy kościół w Niedrzwicy Małej). Wiek XVII to czas kiedy Rzeczpospolita niszczona jest przez działania liczne działania wojenne np. najazd Chmielnickiego 1648 czy przelanie się fali barbarzyńskich szwedów W wieku XVIII Niedrzwica jest wsią, która posiada młyn, cegielnie, kuźnię, kopalnie kamienia wapiennego i piec wapienny, mimo panującej wówczas w Polsce epidemii posiada 56 domów. Wracając do dworu, jego historia rozpoczyna się w XVI wieku kiedy to na górce stała nieduża twierdza, pełniąca funkcję rycerskiej siedziby obronnej jej właścicielem w roku 1600 był wspomniany wcześniej Jan Niedrzwicki ( Nyedrzwyczky ) herbu Powała lub Ogończyk. W późniejszych latach mamy zawirowania spowodowane licznymi wojnami możliwe, że podczas najazdów szwedzkich rycerska twierdza została zniszczona. Rodzina Dłuskich, która stała się właścicielami przedmiotowego dworu oraz majątku, w miejscu spalonej świątyni funduje w roku 1797 murowany kościół oraz rozpoczyna adaptacje przedmiotowego dworu na cele mieszkalne. Ponieważ nie istnieją żadne widoki dworu jedynym źródłem informacji są XVII wieczne Księgi Grodzkie Lubelskie , z których dowiadujemy się, że dwór był piętrowa budowlą na planie prostokąta z wykuszem w formie alkierza po jednej stronie dwór był ogrzewany piecami z zielonymi kaflami a cała budowla pokryta była gontem. Po wojnie jak to zwykle było opuszczony majątek został zabrany przez komunistów i przeznaczony na PGR to doprowadziło do jego dalszej degradacji.