Auschwitz: Płakałam całą noc i prosiłam Boga, aby to się skończyło - Aniela Guzik. Świadkowie Epoki

Nagranie zrealizowane przez INSTYTUT PILECKIEGO w ramach projektu ŚWIADKOWIE EPOKI. Witamy na kanale Świadkowie Epoki. Jeśli uważasz materiał za WARTOŚCIOWY prosimy o "ŁAPKĘ W GÓRĘ". Zapraszamy też do oglądania innych nagrań z kanału "Świadkowie Epoki". Prosimy o SUBSKRYPCJĘ, pozwoli nam to rozwinąć kanał i dzielić się coraz ciekawszymi historiami. Zachęcamy też do podzielenia się swoją opinią w KOMENTARZACH. A może znasz kogoś, kto mógłby opowiedzieć nam swoją historię? Pisz do nas na adres: [email protected] Nasza dzisiejsza bohaterka: Aniela Guzik (ur. 1924), w czasie wojny zesłana na roboty przymusowe do III Rzeszy. Jej ojciec został wyznaczony na roboty, ale ponieważ musiał się opiekować żoną i młodszą córką, wystawił na swoje miejsce Anielę Guzik. Trafiła ona całkiem przyzwoicie, żona niemieckiego gospodarza odnosiła się do niej bardzo dobrze, ale praca była niezwykle ciężka jak dla 15-latki. Po pewnym czasie Aniela Guzik dostała informację, że jej siostra choruje. Otrzymała przepustkę na siedem dni, aby ją odwiedzić. Pech chciał, że w ciągu tych siedmiu dni również zachorowała i musiała się poddać operacji usunięcia wyrostka. Została więc w domu dłużej, ale jej gospodarze się o nią upomnieli i została aresztowana. Trafiła do więzienia do Sosnowca, musiała pracować w polu. Pewnego dnia w celi obok zamknięto dwóch chłopaków, aresztowanych za szmugiel na granicy III Rzeszy z Generalną Gubernią. Udało im się w nocy uciec, namawiali do ucieczki także Anielę Guzik, ale ona się nie zdecydowała. Rano Niemcy się wściekli i wywieźli ją do Oświęcimia. Tam spędziła straszną noc w wilgotnym bunkrze, cały czas płacząc. Kiedy rano wyszła, widziała zagłodzonych więźniów KL Auschwitz prowadzonych do krematorium. Na szczęście Niemcy nie wsadzili jej do obozu, lecz wywieźli z powrotem do niemieckich gospodarzy. Była wycieńczona i chora na świerzb, na szczęście niemiecka gospodyni zaprowadziła ją do lekarza. Tam musiała wysłuchać wielu obelg z ust niemieckich pacjentów, czekających razem z nią na wizytę. Na szczęście lekarz okazał się ludzki, wyleczył ją i mogła wrócić do pracy. Do końca wojny była robotnicą przymusową. Copyright by Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego.